rutin...

rutinlerimiz ne işe yarar? onlardan hep sıkıcı, boğucu, yaratıcılığımızı körelten şeyler olarak bahsederiz... bu akşam her yılbaşında farkında olmadan yaptığım bir rutinimin farkına vardım, hatırlayamayacağım kadar uzun süredir yaptığım birşeyi hatırladım...

ben hiçbir yılbaşında evden (Türkiye'den demek istiyorum) uzakta değildim, ya evde ya dışarıda, ama hep Türkiye'deydim... Viyana Filarmoni'nin yeni yıl konserlerinden bahsediyorum... istisnasız her 1 ocak'ta Viyana Devlet Opera Binası'na hayran hayran, bir gün yerinde dinleyebilmek dileklerimle... ve şimdiye kadar çok da farkında olmayarak...

bu akşam ilk defa bir 1 Ocak'ta evden uzaktaki evimde TV'de seyredecek birşey ararken PBS'de Great Performances diye bir program gördüm. Ah! dedim, acaba, acaba viyana filarmoni olabilir mi? Açtığımda idollerimden biri olan Julie Andrews'un anlattığı ve genelde Strauss çaldıkları yeni yıl konserini gördüm. Ne kadar da mutlu olmuştum... Bütün gün evde çalıştıktan sonra Julie Andrews'un görmek, Strauss'un valslerini, polkalarını ve tabii ki Mavi Tuna ve Radetsky Marşı'nı duymak bütün sıkıntımı götürdü...

Evimden, sevdiklerimden uzakta, aslında rutinim olduğunun farkında olmadığım rutinim beni çok mutlu etmişti... peki rutinler kötü müdür? rutinine göre değişir mi? değişmez mi? hep aynı lokantaya gitmek istemek saçma mıdır? aynı yemeği ısmarlamak? ille de yeni şeyler mi denemek lazımdır? alışkanlıklarımız bizi boğar mı? rahatlatır mı? rahatlatması sadece kendimizi kandırmak mıdır? bizi özgür mü kılar rutinlerimiz? yoksa hapis mi eder?